Over Fecamp gaan verschillende verhalen. In de boeken lees je dat de aanloop naar de haven vrij ondiep is en dat betekent dat je alleen bij hoogwater naar binnen kan. Maar ervaringsdeskundigen zeggen dat het allemaal wel mee valt. Ja, wat doe je dan?
2 juli 2019. De etappe naar Fecamp is 30 zeemijl, lekker kort. Als we de haven uitvaren komen we de grote broer tegen van Mad Carew, een mooi schip met dezelfde lijn en opbouw.
Het is rustig zeilweer. Om het zekeren voor het onzekere te nemen plannen we om 15.00 uur, met hoog water, in Fecamp aan te komen. Omdat we sterke stroom tegen hebben, zetten we daarom een stuk de motor bij. Het is ook wat als je te laat komt en 12 uur moet wachten op het volgende hoog water om naar binnen te kunnen.
Onderweg wordt de mooie kustlijn abrupt onderbroken door een gigantisch bouwwerk. Je denkt meteen, Fukushima? Het is inderdaad een kerncentrale met de naam Paluel. Hij is sinds 1985 in bedrijf en is nog steeds in gebruik. We zijn dan net over de helft van onze etappe, het is dan 13.30 uur. We moeten nog opschieten om op tijd de haven in te kunnen.
Het is gelukt, om 15.30 liggen we weer netjes aangemeerd in de haven van Fecamp. Nou eens kijken of er na ons ook nog grote schepen binnen komen. Ja hoor, regelmatig vaart er één naar binnen, dan viel het zeker toch wel mee met die ondieptes bij laag water.
Morgen willen we weer een lange etappe varen, omdat het zuiden trekt. Het plan is 90 zeemijl richting Cherbourg. Eten ingeslagen, zodat we aan boord wat lekkers kunnen koken.
Grote broer 
Zeebonken 
Kerncentrale Paluel 
Weer een mooie plek
