Een lange tocht van 59 zeemijl naar Zeebrugge en vervolgens een korte van 12 zeemijl naar Oostende. Hoe een korte tocht toch nog lang kan duren als je de belgische politie tegenkomt.
24 juni 2019. Het plan was om 8.00 uur te vertrekken naar Zeebrugge. Aanvankelijk stond Vlissingen in het reisplan, maar Zeebrugge is dezelfde afstand, maar al meer in de richting van het grote reisdoel. Helaas blijkt de marifoon niet uit te zenden. Met hulp hebben we alles doorgemeten. Conclusie: de marifoon is overleden. Een raadsel hoe dat nu weer kan. Zonder marifoon varen gaat niet, dus investeren maar weer. De hele dag bezig geweest met inbouwen, maar nu werkt alles weer zoals het hoort.
25 juni 2019. Herkansing. Nu is het gelukt op tijd te vertrekken voor een lange etappe naar Zeebrugge (59 zeemijl). Bij Rotterdam kruisen we de shippinglane, de route voor de grote schepen van en naar de Nieuwe Waterweg en de havens van Rotterdam. We melden ons netjes, met de nieuwe marifoon, bij de Port Control en kunnen dan veiling oversteken tussen de beroepsvaart door die met hoge snelheid passeert.
Onderweg krijgen we bezoek van de kustwacht. Altijd spannend wat ze van je willen. Deze keer waren ze uiterst vriendelijk. Tot besluit kregen we toch nog een waarschuwing: kegel ophangen als je de motor bij hebt staan tijdens het zeilen. Dan na een lange dag is er land in zicht. We willen natuurlijk netjes de regels volgen, dus Belgische gastenvlaggetje in het wand gehangen.
26 juni 2019. Op naar Oostende. Dit is een kort tripje van 12 zeemijl, wel fijn, want het waait behoorlijk uit het Noordoosten. Dat geeft hoge golven en doordat ze schuin van achter komen rollen we behoorlijk heen en weer. Dat is niet comfortabel en stuurt nog eens zwaar ook.
We doen er echt alles aan om de autoriteiten te vriend te houden, want hoe zuidelijker je komt, hoe strenger ze schijnen te zijn. Maar helaas kregen we op ons kop, omdat we door rood licht de haven van Oostende ingevaren zouden zijn. In België wil de politie wel even duidelijk maken wie de baas is! We moesten weer naar buiten en alsnog via de Marifoon om toestemming vragen om de haven in te mogen varen.
Ja, dat doe je dan maar. Een middelvinger opsteken is waarschijnlijk niet het juiste antwoord. Wij weer naar buiten en via de marifoon (die het deed ;-)) opgevraagd of we naar binnen mochten. Wat denk je moesten we voor straf buiten wachten tot de Port Control ons oproept dat we naar binnen mochten. Hebben we toch een halfuurtje op het strafbankje gezeten. Altijd wat in Oostende. Op de foto kun je zien dat het licht nog groen was. Zeker vlak voor onze neus op rood gesprongen.
Eenmaal in de haven hebben we het schip mooi ingeparkeerd. En dan is het echt tijd voor een lekker biertje. Selfiestick vergeten, maar die verkopen ze (gelukkig) ook in Oostende, voor de betere plaatjes.
Is dat nou een groen licht of…. 
Mooi ingeparkeerd 
Studeren voor de etappe naar Boulogne 
Altijd handig zo’n selfiestick
